Επιστολή διαμαρτυρίας προς τον βουλευτή κ. Αντωνιάδη Ιωάννη
Παρά την παρέλευση μηνός από την ειδική συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής των Ελλήνων για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου (19/5/2017), θεωρούμε επιβεβλημένη ανάγκη την κοινοποίηση προς εσάς των προβληματισμών μας αναφορικά με την στάση σας στην συγκεκριμένη συνεδρίαση.
Διαχρονικά, ως σύλλογος, συνειδητά επιλέγουμε να αναδεικνύουμε τα θετικά των δράσεων που πραγματοποιούνται για την προώθηση του Ποντιακού Ζητήματος, με στόχο να ενθαρρύνουμε την υλοποίηση αντίστοιχων κινήσεων και αυτό συνάγεται από τις δημόσιες τοποθετήσεις μας. Παράλληλα, τα όποια αρνητικά στοιχεία εντοπίζουμε, αναλύονται στο εσωτερικό του συλλόγου, όχι με στόχο την κατάκριση, αλλά για προβληματισμό, βελτίωση και αποφυγή επανάληψής τους στο μέλλον. Ωστόσο, για την συγκεκριμένη περίσταση, δε μπορούμε παρά να εκφράσουμε δημόσια την δυσαρέσκειά μας για την στάση την οποία επιλέξατε να κρατήσετε κατά την ειδική συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής στις 19/05/2017, καθώς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα πιστεύω μας.
Αναφερόμαστε στην δεκάλεπτη τοποθέτησή σας, η οποία μας ξάφνιασε δυσάρεστα. Υιοθετήσατε μια στάση παθητική, μοιρολατρική και σε κάθε περίπτωση, κατώτερη των περιστάσεων και των απαιτήσεων που έχουμε από το πρόσωπό σας. Και αυτό διότι, ως Έλληνας βουλευτής, και δη ποντιακής καταγωγής, με ενεργό συμμετοχή είτε ως μέλος, επί σειρά ετών, του Δ.Σ. της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος (Π.Ο.Ε.) αλλά και διατελέσας πρόεδρος αυτής για ένα διάστημα, και πολύ περισσότερο με την παρούσα ιδιότητά σας ως γενικός γραμματέας της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων (ΔΙ.ΣΥ.Π.Ε.), θα έπρεπε να αρθρώσετε λόγο πολιτικό. Θα έπρεπε, να λειτουργήσετε, τουλάχιστον, ως δίαυλος προκειμένου τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις του Ποντιακού Ελληνισμού να ακουσθούν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο! Αν μη τι άλλο, οφείλατε να ανταποκριθείτε στον κοινοβουλευτικό σας ρόλο ως βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να αδράξετε την ευκαιρία να θέσετε προ των ευθυνών της, μια κυβέρνηση που έχει δώσει πολλά αρνητικά δείγματα για την στάση της στο θέμα της Γενοκτονίας.
Και για να είμαστε συγκεκριμένοι, οφείλατε να αναφερθείτε στις διεκδικήσεις του Ποντιακού Ελληνισμού σήμερα. Οφείλατε:
- να καυτηριάσετε την διαρκή απροθυμία της Ελληνικής Πολιτείας να προωθήσει το ζήτημα της Αναγνώρισης της Γενοκτονίας, εντάσσοντάς το στην πολιτική της ατζέντα, και την νωχελικότητά της όσον αφορά την κινητοποίηση των δυνάμεων του ανθρωπισμού σε όλον τον κόσμο, ούτως ώστε να αναγνωρισθεί παγκοσμίως, ως ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ το έγκλημα των Νεότουρκων και των Κεμαλικών εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολίας.
- να τονίσετε ότι η παύση του τέως Υπουργού Παιδείας από το αξίωμά του θα έπρεπε να έχει συντελεσθεί την επόμενη κιόλας ημέρα μετά την απαράδεκτη δημόσια δήλωσή του, καθώς, η άρνηση ενός εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας, όπως η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, είναι ασυμβίβαστη με το αξίωμα αυτό.
- να υπενθυμίσετε, σε όσους προσδοκούν με φιέστες να διασκεδάσουν εντυπώσεις, ότι παρόλο που ο Υπουργός Παιδείας άλλαξε, έστω και εξ άλλων αιτιών, στο βιβλίο της ιστορίας της Γ΄Λυκείου, το κεφάλαιο που αναφέρεται στη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού παραμένει εκτός ύλης!
- να ζητήσετε από τον Υπουργό Παιδείας να δείξει το ίδιο ενδιαφέρον, όπως πράττει κάθε χρόνο για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων (βλ. εγκύκλιος 9989/Θ2/ 20-1-2017) και να εκδώσει αντίστοιχες εγκυκλίους, ώστε να προωθηθεί μέσω των σχολείων όλης της χώρας η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μαθητών γύρω από το ζήτημα της γενοκτονίας.
Κυρίως, όμως, οφείλατε να υποδείξετε ενέργειες στρατηγικής σημασίας που μόνο μέσω του κοινοβουλίου μπορούν να υλοποιηθούν και που θα στηρίξουν τα θεμέλια του αιτήματος για Διεθνή Αναγνώριση της Γενοκτονίας, όπως είναι η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ασσυρίων, εκκρεμότητα μείζονος σημασίας. Διότι, πώς προωθείται το ζήτημα διεθνώς, όταν εμείς ως χώρα δεν έχουμε αναγνωρίσει τη γενοκτονία του Ασσυριακού λαού που έγινε στον ίδιο χώρο και χρόνο, από τον ίδιο θύτη και για τους ίδιους ιστορικούς λόγους; Το να αναγνωρίσει η Ελλάδα την Γενοκτονία των Ασσυρίων είναι το εννοιολογικό προαπαιτούμενο της αξίωσής μας και από τρίτα κράτη να αναγνωρίσουν την Τριάδα Γενοκτονιών (Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων) από τους Τούρκους και όσο δεν υλοποιείται, παραμένει εμπόδιο στον αγώνα μας για την διεθνοποίηση.
Όλα τα ανωτέρω δε θα δαπανούσαν πολύ από το χρόνο σας. Κι όμως, αντ’ αυτών εσείς περιορισθήκατε μόνο σε αποσπασματικές ιστορικές μαρτυρίες. Γιατί; Σε ένα κοινοβούλιο που έχει ήδη αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, πιστεύουμε ότι οι απλή παράθεση μαρτυριών δεν προσφέρει κάτι παραπάνω. Περαιτέρω, αποτελεί τιμή η αναφορά σε όσους πρωτοστάτησαν για την ομόφωνη απόφαση του Κοινοβουλίου το 1994. Είναι λυπηρό όμως, ότι 23 χρόνια μετά δεν έχουμε να προσθέσουμε σε αυτή τη λίστα και άλλους πολιτικούς, επάξιους συνεχιστές του αγώνα για αναγνώριση και δικαίωση. Η αναγνώριση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο ήταν το πρώτο βήμα μιας μεγάλης σκυταλοδρομίας. Έχουμε πολλά ακόμα να κάνουμε.
Κλείνοντας, πιστεύουμε ότι θα ήταν ουσιαστικότερο οι επόμενες εκδηλώσεις τιμής και μνήμης να γίνονται στην Γερουσία, ώστε να δίδεται λόγος και στους φορείς και στα όργανα του ποντιακού χώρου για να ακουστούν τα αιτήματά μας και οι επόμενοι στόχοι μας και να βοηθήσουμε στην εποικοδομητική χάραξη στρατηγικής. Στην φετινή εκδήλωση της Ολομέλειας ελπίζαμε ότι η φωνή μας θα ήσασταν εσείς. Δεν το πράξατε. Και αυτό μας λυπεί διπλά, καθώς το περιορισμένο «επετειακό» ενδιαφέρον που η Ελληνική Πολιτεία δείχνει για το ζήτημα δεν μας επιτρέπει να χάνουμε καμία ευκαιρία ανάδειξης του ποντιακού ζητήματος στις ουσιαστικές του προεκτάσεις.
Απόσπασμα ομιλίας (24:40-33:54)
